จากความรู้สึกของผู้ผิดหวัง

ภายหลังจากการประกาศผลการสอบคัดเลือกเข้าเป็นนักเรียนเตรียมทหาร รุ่นที่ 63 อย่างเป็นทางการครบทุกเหล่าแล้ว พี่ได้สัมผัสถึงความรู้สึกของทั้งผู้ที่สมหวัง และผู้ที่ผิดหวัง คละกันไป มีทั้งรอยยิ้ม การชื่นชมยินดี และน้ำตาของความเสียใจ

ตัวพี่เองขอแสดงความยินดีกับน้องๆ ทุกคนที่สอบได้เป็น นตท.รุ่น 63 ตัวจริง และตัวสำรองที่มีโอกาสได้เป็นตัวจริงในอนาคตทุกคน

จริงอยู่ การสอบแข่งขันย่อมมีคนแพ้ มีคนชนะ ไม่มีใครจะชนะตลอด และแน่นอน ไม่มีใครที่จะแพ้ไปตลอด ตราบเท่าที่ชีวิตเรายังมีแรง มีกำลัง มีความพยายามทำสิ่งดี ๆ ให้เกิดขึ้นกับชีวิตของเราในทุก ๆ วัน

หลายคนตัดพ้อกับชีวิต ว่าทำไมเราทำไม่ได้ ทำไมเราไม่มีโอกาสนั้นสักที ... ต้องเข้าใจว่า มีคนสอบเตรียมทหารเหล่าละประมาณ 10,000 กว่าคน แต่รับจริงเหล่าละประมาณ 100 กว่าคนโดยเฉลี่ย คนผิดหวังต้องมีจำนวนมากกว่าคนที่สมหวังนับไม่ถ้วน และหนึ่งในหลายหมื่นคนนั้น ก็คือเรา ...

น้อง ๆ ที่ผิดหวังอาจบอกว่า ตอนนี้พี่ก็พูด ได้เพราะพี่สอบติดไปแล้ว จบเตรียมทหาร จบนายเรืออากาศได้เป็นนายทหารแล้ว ... ในความเป็นจริง พี่ก็เคยสอบไม่ติดนะครับ การสอบครั้งแรกของพี่ ปี พ.ศ. 2536 ทุกคนต้องจบ ม.4 และเลือกสอบได้แค่เหล่าเดียว พี่สอบนายเรืออากาศและไม่ติดแม้กระทั่งรอบวิชาการ

ความไม่สมหวัง ความไม่สำเร็จในครั้งนั้นเป็นแรงผลักดันให้พี่ทำหลายๆ สิ่งที่พี่ไม่เคยทำ เช่น ขยันให้มากขึ้น แบ่งเวลาให้ตนเองมากขึ้น รู้จักตัวเองให้มากขึ้น ไม่ประมาทในชีวิต และไม่ประเมินตนเองสูงเกินกว่าความเป็นจริง พี่ทำทุกอย่างให้ได้ดีมากกว่าชีวิต 1 ปีที่ผ่านมา

ตอนพี่สอบรอบแรกได้ พี่ก็ใส่แรงทั้งหมดไปกับการสอบพละรอบสอง และหาข้อมูลให้ดีที่สุดในการสอบสัมภาษณ์ ตอนนั้นนักเรียน 1 คนเลือกสอบได้เหล่าเดียว พี่สอบได้เหล่าเดียวก็เลือกสอบนายเรืออากาศ เพราะพี่อยากเป็นนักบิน

ตอนนั้นคิดอย่างเดียว คือสอบติดนายเรืออากาศแล้วได้จะได้เป็นนักบิน คิดอย่างนั้นจริงๆ ครับ และกว่าชีวิตแต่ละวันของการเป็น นตท.และ นนอ.จะผ่านไปได้ มันช่างเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานมาก สุขน้อยกว่าทุกข์อยู่แล้ว

จนถึงปีการศึกษาสุดท้ายของการเป็นนักเรียนนายเรืออากาศ พี่เข้าสอบคัดเลือกศิษย์การบินตอนเป็นนักเรียนนายเรืออากาศ ชั้นปีที่ 5 เชื่อพี่เถอะ นักเรียนนายเรืออากาศทุกคน อยากเป็นนักบิน แต่ไม่มีเก้าอี้นักบินสำหรับนักเรียนนายเรืออากาศทุกคนหรอกครั้ง พอผลสอบนักบินกองทัพอากาศออกมาปรากฏว่า ... พี่สอบไม่ติด ... โลกมันดับ ใจมันลอย ๆ ตัวเบา ๆ พูดไม่ออก ไม่มีแรงจะเดิน อาการทุกอย่างเกิดเหมือนกับที่น้องๆ ที่สอบไม่ติดตัวจริง เกิดขึ้นในตอนนี้ ไม่มีผิดกันเลย

ณ วันนั้น พี่ถามตัวเองว่า เราสู้อุตส่าห์ฝ่าฟันความลำบากมาตั้งขนาดนี้เพื่ออะไร? แล้วพรุ่งนี้จะเป็นยังไง มองเพื่อนที่สอบได้แล้วมันเจ็บในหัวใจลึก ๆ มันคือโอกาสที่ทุกคนเคยมีเท่ากันตั้งแต่เข้าเตรียมทหาร แต่เมื่อจบนายเรืออากาศทุกคนกลับมีโอกาสที่ไม่เท่ากัน

*** ถ้าน้องคิดดี ๆ พี่และเพื่อน ๆ ที่ไม่ได้เป็นนักบินนั้น Hurt กว่าน้องๆ ตอนนี้มาก เพราะน้องแค่สอบเตรียมทหารไม่ติด แต่พี่สอบติดเพราะพี่มีความฝันในอนาคต ฝันที่มันยากและยิ่งใหญ่ แต่พี่คว้าความฝันนั้นไว้ไม่ได้ *** แล้วที่ผ่านมา เรายอมเหนื่อยยาก ยอมลำบาก ยอมทำทุกอย่างเพื่อความฝันนั้นนี่นา แล้วที่ผ่านมา เราพยายามไปเพื่ออะไร ???

ทุกคนไม่ได้เสียอะไร
เราแค่ไม่ได้สิ่งที่เราอยากได้ที่สุด
เราแค่ไม่สมหวัง
เราแค่ไม่ได้สิ่งที่เราอยากได้ที่สุด
แต่อย่าลืมว่า เรายังไม่ตาย นะครับ
ไม่มีใครเอาเราไปฆ่า
ไม่มีใครบอกว่าคุณต้องทำร้ายตัวเอง
Life goes on. ชีวิตยังดำเนินต่อไป

เพื่อนพี่ หลายคนที่สอบเป็นศิษย์การบินได้ ก็บินไม่จบ hurt กว่าพี่อีก หลายคนตั้งความหวังไว้สูงมากว่าต้องได้บินอย่างนั้น อย่างนี้ สุดท้ายไปไม่ถึง ก็ hurt ไม่ต่างกัน พี่ ๆ น้อง ๆ หลายคน ได้เป็นนักบินแล้ว ต้องมาเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุ ยังความทุกข์ความเสียใจมาจนถึงทุกวันนี้

แต่เพราะ Life goes on. ชีวิตต้องเดินต่อไป

ทุกคนไม่ว่าจะอยู่ตรงไหน หรือทำอะไร ต้องมีความลงตัว และพอใจกับสิ่งที่ชีวิตของเรากำลังเป็นอยู่ เพราะเราเป็นมนุษย์ธรรมดา มีสุข-ทุกข์ ไม่ต่างกัน เพียงแต่เราเลือกที่จะใช้ชีวิตได้ เลือกที่จะทำ/หรือไม่ทำอะไรต่าง ๆ ได้

พี่จึงขอให้น้องๆ ทุกคนคิดไว้เสมอว่า "I must define myself." ชีวิตเรา เราต้องเลือกเอง เรากำหนดเอง ดีชั่วเราทำเอง วันนี้เราล้ม เราเจ็บ โคตรเจ็บ เจ็บให้พอครับ แล้วลุกขึ้นให้ไว ใครมีโอกาสสอบอีกครั้งในปีหน้า ทำโอกาสที่มีให้เต็มที่ ใครหมดโอกาสแล้ว ชีวิตยังมีอะไรให้ทำอีกมาก โอกาสดีๆ ต้องสร้างเอง ต้องคว้าเองน้อง มันถึงจะภูมิใจครับ

จำไว้ทุกคนไม่ได้เสียอะไร แค่ไม่ได้ในสิ่งที่เราอยากได้ที่สุด
ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้
ถ้าเราพยายามอย่างถึงที่สุดของชีวิตแล้ว
"Nothing is impossible." ครับ

พี่แฮท
นตท.37 นนอ.44

บทความนี้เขียนไว้ครั้งแรกเมื่อวันจันทร์ที่ 13 พฤษภาคม 2556 เวลา 19:21 น. และปรับปรุงล่าสุดเมื่อวันอาทิตย์ที่ 21 เมษายน 2562