จริงอยู่ เรากำหนดตัวแปรทั้งหมดที่เข้ามาในชีวิตของเราไม่ได้ สิ่งที่เราคาดหมาย
มุ่งหวัง หรือตั้งใจให้มันเป็นจริงๆ มันอาจเกิดความน่าจะเป็นขึ้นได้ตั้งแต่
500% -> 100% -> 0% ทั้งๆ ที่เราอาจตั้งใจทำมันอย่างสุดๆ แล้วก็ตาม
หลายคนโชคดีขึ้น รวยขึ้น มีตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดีขึ้น และเห็นความสำเร็จในชีวิตของตัวเองอยู่ไม่ไกล
แต่มีอีกมากมายหลายคนในสังคมที่ยังมีชีวิตแบบตรงข้ามแบบสุดขั้ว สุดขั้วจริงๆ
วันนี้สิ่งที่ผมเห็น ท่ามกลางงานฉลองปีใหม่ รถยนต์ Honda Civic คันงามระยับที่มีเด็กน้อยอายุ
3 ขวบนั่งตักคุณแม่แสนสวย กำลังขับผ่านรถเก็บขยะคันเก่าๆ ที่มีแม่จนๆ กำลังเข็นหลบอยู่ริมถนน
บนซาเล้งคันนั้นมีเด็กน้อยอายุประมาณ 3 ขวบแต่งตัวมอมแมมกำลังมองตาม Civic
คันหรูคันนั้น จนมันแล่นลับตาไป
เด็กน้อยบนซาเล้งกำลังคิดว่า เขาหิว แม่หิวไหม ทำไมเขายังกลับไม่ถึงบ้าน
ในขณะที่แม่ผู้ยากจนกำลังคิดว่า "ทำไมคนเราเกิดมาเหมือนกัน แต่ความเป็นคน
ไม่เท่ากัน" เรื่องราวเหล่านี้เกิดขึ้นทุกหนทุกแห่งในโลกใบนี้ เกิดซ้ำไปซ้ำมาทุกวันจนเหมือนการฉายหนังซ้ำไปมาจนเป็นปกติ
ไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไป ฐานะของคนเก็บขยะ, หรือคนจน ในความหมายของบริบทนี้, ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลง
ดั่งการเปลี่ยนแปลงของกาลเวลาเลย อีกทั้งเพราะโลกบูดๆ เบี้ยวๆ ใบนี้มีความไม่แน่นอนสูงมาก
ดังนั้นแทบทุกวิกฤติ มนุษย์เงินเดือนอาจตกงาน คนปกติอาจกลายเป็นคนด้อยโอกาส
และคนด้อยโอกาส จะยิ่งด้อยโอกาสยิ่งขึ้น บางคนแทบไม่รู้เลยว่า โลกเปลี่ยนแปลงเร็วมากจนทำให้คนที่ไม่ได้ติดตามการเปลี่ยนแปลงของโลกอย่าง
เป็นจริงเป็นจัง กลายเป็นคนล้าหลัง ทุกอย่างที่เราเคยทำเหมือนเดิม มันไม่ได้เหมือนเดิมอีกต่อไป
โลกหมุนเร็วเท่าเดิม แต่การส่งคำสั่งความคิดของคนทำได้อย่างรวดเร็วขึ้นมาก
มากขึ้นจริงๆ 2-3 ปีที่ผ่านไป รวมไปถึง 2-3 ปีที่กำลังจะมาถึงนี้ อาจทำให้คนที่ทำอะไรเหมือนเดิม
มีชีวิตที่ไม่เหมือนเดิม Note ที่ผมกำลังเขียนอยู่นี้ ถูกเขียนวันที่ 1 มกราคม
2012 เวลา 21:03 ที่เราเพิ่งดู TV การ countdown เข้าสู่ปีใหม่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง
ตอนนี้ วันที่ 1 มกราคม 2012 กำลังจะผ่านไป อีกไม่ถึง 2 ชั่วโมงเอง
